طراحی بهینه ی پوشش تونل با بتن الیافی پلیمری بر مبنای ظرفیت جذب انرژی

پتانسیل بالای جذب انرژی بتن های الیافی، این نوع مصالح را به عنوان گزینه ای مناسب برای انواع کاربری ها مطرح نموده است. این کاربرد به ویژه در محیط های تحت تغییر شکل و جابجایی های قابل توجه مانند انواع سازه های زیرزمینی اهمیت بیش تری دارد. با تامین ظرفیت جذب انرژی بالاتر، انعطاف پذیری سازه ی نگهدارنده افزایش و ضخامت و میزان مصالح مورد نیاز برای پوشش کاهش می یابد و سازه ی اقتصادی تری بدست می آید. برای افزایش ظرفیت جذب انرژی در ترکیبات مسلح به الیاف، در حالت عادی به محتوای الیاف بیش تری نیاز است. این امر، استفاده از این مصالح را با محدودیت های اقتصادی مواجه نموده است. این مقاله به معرفی یک پوشش بتنی مسلح به الیاف پلیمری بهینه می پردازد که حداقل محتوای الیاف ممکن و حداکثر ظرفیت جذب انرژی را دارد. نتایج این پژوهش حاصل مجموعه ای نسبتاً جامع از آزمایش ها با انواع مختلف افزودنی ها و محتوای الیاف است و پیشنهاداتی را برای دستیابی به یک طراحی بهینه بر مبنای نتایج تجربی ارایه داده است. بدین منظور از آزمایش های استاندارد تیر و پانل برای تعیین ظرفیت جذب انرژی و سایر خصوصیات مورد نیاز طراحی استفاده شده است. در نهایت با استفاده از نتایج طرح های اختلاط بهینه، نمودار پیشنهادی طراحی پوشش های تونل بر مبنای ظرفیت جذب انرژی ارایه شده است.